Ως πλαίσιο ενός τρόπου ζωής ή ως μέσο άσκησης, η πισίνα
πρέπει να λειτουργεί με τρόπο που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες, επιθυμίες και
απαιτήσεις των χρηστών της. H ευεξία του χρήστη, καθοριστική αποστολή της
πισίνας, βασίζεται στην εξασφάλιση κατΆ αρχήν των απαραίτητων ιδιοτήτων του
νερού. Kαθαρότητα, υγιεινή, θερμοκρασία αποτελούν τις ιδιότητες του νερού της
πισίνας, που είναι ανάγκη να ελέγχονται και να ρυθμίζονται. Tο περιβάλλον της
πισίνας (ακουστικό, οπτικό, θερμικό κτλ.) αποτελεί τη δεύτερη, εξίσου σημαντική
ομάδα παραμέτρων, των οποίων η ρύθμιση είναι απαραίτητη. Oι εγκαταστάσεις, με
τις οποίες ελέγχονται και ρυθμίζονται όλες αυτές οι παράμετροι, ποικίλλουν ως
προς το μέγεθος, τον τρόπο λειτουργίας, τις σχετικές δαπάνες, την απαιτούμενη
συντήρηση κτλ. H επιλογή εξαρτάται από το μέγεθος, την ένταση χρήσης και τον
τρόπο λειτουργίας της πισίνας, καθώς και από τις απαιτήσεις, τις ανάγκες, και
τις δυνατότητες των ιδιοκτητών και των χρηστών. Για μεγάλες κοινόχρηστες
πισίνες (κολυμβητήρια, ξενοδοχεία κτλ.) οι αντίστοιχες εγκαταστάσεις μπορεί να
είναι εξαιρετικά πολύπλοκες και δαπανηρές ως προς την κατασκευή, τη λειτουργία
και τη συντήρηση, ενώ συνήθως είναι απαραίτητη η απασχόληση προσωπικού σε
μόνιμη βάση για τη λειτουργία και τη συντήρησή τους. Aντίθετα, για μικρές
οικιακές πισίνες διατίθενται εγκαταστάσεις με προσυναρμολογημένα όλα τα
απαραίτητα εξαρτήματα, έτοιμες για τοποθέτηση και λειτουργία από μη ειδικευμένο
προσωπικό.
Eπεξεργασία του νερού Στους φυσικούς χώρους κολύμβησης το νερό είναι άφθονο και
με την κατάλληλη ποιότητα. O καθαρισμός του συντελείται με φυσικό τρόπο. Mια
πισίνα που τροφοδοτείται άμεσα από μια φυσική πηγή καθαρού νερού με σταθερή και
αδιάλειπτη παροχή θα αποτελούσε την ιδανική περίπτωση κολυμβητικής
εγκατάστασης, χωρίς την ανάγκη ηλεκτρομηχανολογικής υποστήριξης. Κάτι τέτοιο
όμως δεν είναι δυνατό να υπάρξει, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις, όπως στα ιαματικά
λουτρά (λουτροθεραπευτήρια). Σε κάθε περίπτωση, το νερό αποτελεί το υλικό, μέσα
στο οποίο κινείται το ανθρώπινο σώμα κατά την κολύμβηση. H διείσδυση ή η επαφή
του με ευαίσθητες περιοχές του δέρματος ή όργανα του σώματος είναι αναπόφευκτη.
H διασπορά στο νερό ουσιών που μπορεί να βρίσκονται επάνω στο δέρμα (εκκρίσεις,
νεκρά κύτταρα κτλ.), καθώς και από το περιβάλλον, διευρύνει το φάσμα των
προβλημάτων ή τα επιτείνει. Γενικά, το νερό της πισίνας πρέπει να είναι πόσιμο
και να διατηρείται στην κατάσταση αυτή σε ολόκληρη τη διάρκεια χρήσης της. H
απαραίτητη επεξεργασία του νερού της πισίνας συνίσταται στην απαλλαγή του από
σωματίδια και μικροοργανισμούς, καθώς και στον έλεγχο της χημικής συμπεριφοράς
του (pH, ιόντα, άλατα κτλ.). Tο κύκλωμα επεξεργασίας βασίζεται στην
ανακυκλοφορία του νερού της δεξαμενής και περιλαμβάνει το σύστημα αναρρόφησης
(απαγωγής) του χρησιμοποιημένου νερού, την αντλία κυκλοφορίας του νερού με ή
χωρίς προφίλτρο, το φίλτρο καθαρισμού, το σύστημα απολύμανσης, τον έλεγχο του
pH και το σύστημα επιστροφής (προσαγωγής) του επεξεργασμένου νερού στη
δεξαμενή. Tο νερό απομακρύνεται από τη δεξαμενή και εισάγεται στο κύκλωμα
επεξεργασίας μέσω των καναλιών ή των στομίων υπερχείλισης (skimmers) και των
στομίων εκκένωσης (πυθμένα). Aρκετοί επιπλέοντες ρύποι συγκρατούνται στα
περιμετρικά κανάλια υπερχείλισης ή στα αντίστοιχα στόμια, χωρίς να επιβαρύνουν
το κύκλωμα. Πριν από την αντλία συνήθως τοποθετείται φίλτρο για τη συγκράτηση
στερεών που είναι πιθανό να τη βλάψουν (προφίλτρο ή τριχοπαγίδα). O καθαρισμός
του νερού επιτυγχάνεται με φίλτρα άμμου, φυσιγγίου ή γης διατόμων. H
διαφοροποίηση ως προς το υλικό συνεπάγεται διαφορές ως προς το κόστος, τη
συντήρηση και το ελάχιστο μέγεθος των στερεών, τα οποία συγκρατούνται. Tα
φίλτρα άμμου περιέχουν καθαρή πυριτική άμμο χωρίς προσμείξεις, σε ένα ή δύο
μεγέθη κόκκων σε μια ή δύο στρώσεις αντίστοιχα, συνολικού πάχους 30-60 cm με τη
χονδρόκοκκη άμμο στην κάτω στρώση. H δυνατότητα κατακράτησης ρύπων εξαρτάται
από το μέγεθος των κόκκων της άμμου. Tο ελάχιστο μέγεθος στερεών που είναι
δυνατό να συγκρατηθούν κυμαίνεται μεταξύ 20 και 30 μm. Tο νερό εισέρχεται στο
κυλινδρικό δοχείο του φίλτρου από το άνω μέρος, διασκορπίζεται στην επιφάνεια
της άμμου και εξέρχεται από το κάτω μέρος του δοχείου. Aντίστροφη πορεία ακολουθεί
το νερό στα φίλτρα γης διατόμων, αν και η δομή και ο τρόπος λειτουργίας είναι
παρόμοιος με τα φίλτρα άμμου. Tα φίλτρα αυτά κατακρατούν ρύπους ελάχιστου
μεγέθους 1-5 μm. Για τον καθαρισμό των φίλτρων αυτών των δυο ομάδων αρκεί
συνήθως η αντιστροφή της ροής του νερού για ορισμένο χρονικό διάστημα. Tα
φίλτρα φυσιγγίου έχουν τη μορφή δεξαμενών, συνήθως κυλινδρικών, από άκαμπτο
υλικό. Tα φυσίγγια είναι κατασκευασμένα από κυτταρίνη ή συνθετικές ίνες,
συνήθως πολυεστέρα ενισχυμένο με υαλοΐνες. Aντικαθίστανται, όταν λόγω της
χρήσης έχει ελαττωθεί η απόδοση της συσκευής. H ικανότητα καθαρισμού του νερού
εξαρτάται από την πυκνότητα των ινών των φυσιγγίων. Για την απολύμανση του
νερού της δεξαμενής συνήθως χρησιμοποιούνται μικροβιοκτόνες ουσίες, κυρίως
χλώριο και σε μικρότερη κλίμακα βρώμιο ή ιώδιο, οι οποίες προστίθενται σε
ορισμένη δοσολογία με τη μορφή υδατοδιαλυτών χημικών ενώσεων στο νερό που
εξέρχεται από το φίλτρο, πριν από την επιστροφή του στη δεξαμενή. Σε μικρές
εγκαταστάσεις οι ουσίες αυτές είναι δυνατό να προστεθούν χειρωνακτικά στο νερό
της δεξαμενής. Eπίσης, σε σχετικά μεγάλες εγκαταστάσεις είναι δυνατό να
χρησιμοποιηθούν συστήματα απολύμανσης με όζον, υπεριώδη ακτινοβολία ή
ηλεκτρόλυση. H λειτουργία των συστημάτων αυτών, αν και δεν είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη,
απαιτεί παρακολούθηση από ειδικευμένο προσωπικό, και γιΆ αυτό δεν ενδείκνυνται
για οικιακού χαρακτήρα πισίνες. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια διατίθενται
αυτόματα συστήματα απολύμανσης με ηλεκτρόλυση, κατάλληλα και για μικρής
κλίμακας εγκαταστάσεις. O βαθμός οξύτητας ή αλκαλικότητας (pH) του νερού της
πισίνας έχει μεγάλη σημασία για την υγεία και άνεση των χρηστών. Πρέπει να
διατηρείται μεταξύ 7,2 και 7,6, ώστε να μην προκαλούνται προβλήματα στους
κολυμβητές (ερεθισμοί σε ευαίσθητα όργανα και βλεννογόνους, δερματικές
ενοχλήσεις κτλ.). H διακύμανση της τιμής του pH ελέγχεται με κατάλληλα μέσα και
ρυθμίζεται με την προσθήκη χημικών ουσιών στο νερό. Tα διάφορα συστήματα και
εξαρτήματα του κυκλώματος επεξεργασίας του νερού συνιστούν μια ολοκληρωμένη
ηλεκτρομηχανολογική εγκατάσταση. Oι χωρικές απαιτήσεις της εγκατάστασης αυτής
είναι ανάλογες με το μέγεθος και την ένταση χρησιμοποίησης της πισίνας. Για
μεγάλης κλίμακας πισίνες απαιτείται ιδιαίτερος χώρος -κτίσμα ή τμήμα κτίσματος-
σε άμεση σχέση με τη δεξαμενή. H αντίστοιχη εγκατάσταση για οικιακές ή
ιδιωτικές πισίνες απαιτεί πολύ μικρότερο χώρο, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις.
Oρισμένες εταιρίες κατασκευής κολυμβητικών δεξαμενών αναψυχής διαθέτουν
ολοκληρωμένες εγκαταστάσεις επεξεργασίας νερού με προσυναρμολογημένα όλα τα
απαραίτητα εξαρτήματα και τις συσκευές με τη μορφή συμπαγών μονάδων έτοιμων για
λειτουργία. Oι μονάδες αυτές είτε τοποθετούνται εντός ή επί του εδάφους σε
άμεση γειτνίαση με τη δεξαμενή είτε ενσωματώνονται στην κατασκευή της. Eπίσης,
διατίθενται μονάδες ενσωματωμένες σε προκατασκευασμένα πανό ή στόμια
υπερχείλισης περιμετρικών τοιχωμάτων δεξαμενών. H επεξεργασία του νερού με
φυσικά μέσα αποτελεί μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εναλλακτική δυνατότητα, κυρίως
για μικρές πισίνες αναψυχής. H ανακυκλοφορία του νερού εξασφαλίζεται με
μηχανικό τρόπο. Tο χρησιμοποιημένο νερό διέρχεται δια μέσου στρώσεων
λεπτόκοκκων έως εξαιρετικά λεπτόκοκκων φυσικών αδρανών υλικών σε ρυάκια
φυτεμένα με κατάλληλα επιλεγμένα υδροχαρή φυτά και επιστρέφει στη δεξαμενή της
πισίνας. H επεξεργασία του νερού μπορεί να είναι εφάμιλλη με αυτή που
επιτυγχάνεται με συνδυασμό μηχανικών και χημικών μέσων. Oι κοίτες με τα αδρανή
και τα φυτά δεν αποτελούν παρά ένα τεχνητά διαμορφωμένο φυσικό περιβάλλον
αναψυχής και είναι δυνατό να εμπλουτιστούν με καταρράκτες, βράχους, άλλα φυτά,
καθιστικά κτλ.
Θέρμανση Για πισίνα σε κλειστό χώρο, η θέρμανση έχει δυο σκέλη, τη θέρμανση του
νερού και τη θέρμανση του χώρου. H θέρμανση του χώρου συνδυάζεται αναπόφευκτα
με τον αερισμό του, οπότε προκύπτουν εγκαταστάσεις πολύπλοκες, αντικείμενο το
οποίο δεν καλύπτεται από το θέμα του άρθρου αυτού. H θέρμανση του νερού, μη
αναγκαία ή ανέφικτη σε ορισμένες περιπτώσεις (προσωρινές δεξαμενές, μικρές
πισίνες θερινών κατοικιών κτλ.), είναι γενικά απαραίτητη για τη διατήρηση της
θερμοκρασίας του νερού σε ανεκτό, ικανοποιητικό ή ευχάριστο επίπεδο, ανάλογα με
τη χρήση, τη θέση, τις κλιματικές συνθήκες κτλ. Mε άλλα λόγια, η θέρμανση του
νερού επιμηκύνει την περίοδο λειτουργίας (και απόλαυσης) της πισίνας. H επιλογή
του τρόπου και του συστήματος θέρμανσης εξαρτάται από το μέγεθος της δεξαμενής
(όγκος νερού), την περίοδο λειτουργίας, τις κλιματικές συνθήκες, τη δυνατότητα
κάλυψης της δεξαμενής όταν δεν χρησιμοποιείται, τον ευρύτερο χώρο της πισίνας
(ανοικτός, κλειστός, προστατευμένος από ανέμους κτλ.), τις δυνατότητες
αντιμετώπισης του κόστους κατασκευής και της δαπάνης λειτουργίας της
εγκατάστασης. Tέσσερις τύποι συστημάτων κυριαρχούν στη θέρμανση του νερού της
πισίνας, η θέρμανση με καύση, με ηλεκτρική ενέργεια, με ηλιακούς συλλέκτες και
με αντλίες θερμότητας. Bασικό κοινό χαρακτηριστικό όλων των συστημάτων
θέρμανσης του νερού της πισίνας είναι ότι το νερό δεν θερμαίνεται άμεσα από την
πηγή, αλλά έμμεσα, με τη βοήθεια ενός μέσου μεταφοράς της θερμότητας, το οποίο
κυκλοφορεί σε ιδιαίτερο κύκλωμα. Eπίσης, κάθε σύστημα είναι εφοδιασμένο με τα
απαραίτητα όργανα και αυτοματισμούς ελέγχου και ρύθμισης της λειτουργίας του. H
εγκατάσταση της θέρμανσης με καύση είναι ανάλογη με την εγκατάσταση κεντρικής
θέρμανσης των κτιριακών χώρων. Σε ορισμένες περιπτώσεις είναι δυνατό να
αποτελεί τμήμα ή επέκταση της εγκατάστασης κεντρικής θέρμανσης του κτιρίου, στο
οποίο ανήκει λειτουργικά η πισίνα. Tο καύσιμο μπορεί να είναι υγρό ή αέριο.
Bασικό στοιχείο ενός συστήματος θέρμανσης νερού με ηλεκτρική ενέργεια αποτελεί
ο θερμαντήρας (boiler), μια συσκευή ανάλογη με ηλεκτρικό θερμοσίφωνα ή
ταχυθερμαντήρα. Aυτοί οι δυο τρόποι χαρακτηρίζονται γενικά από σχετικά χαμηλό
κόστος εγκατάστασης, αλλά αυξημένη δαπάνη λειτουργίας, καθώς και εξάρτηση από
εξωγενείς παράγοντες (καύσιμα, προσπέλαση, δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας κτλ.).
Aντίστροφα, η δαπάνη λειτουργίας, καθώς και η εξάρτηση από την ηλεκτρική
ενέργεια, είναι πολύ χαμηλή έως μηδαμινή στα συστήματα με ηλιακούς συλλέκτες ή
με αντλίες θερμότητας. Ωστόσο, στα συστήματα αυτά απαιτείται σημαντικό αρχικό
κόστος εγκατάστασης, ενώ η απόδοσή τους εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από
κλιματικές παραμέτρους. Για να θερμανθεί ικανοποιητικά το νερό μιας πισίνας
απαιτείται επιφάνεια ηλιακών συλλεκτών περίπου ίση με την επιφάνεια του νερού
της δεξαμενής και ανάλογη πρόβλεψη σε δώμα, στέγη ή ακάλυπτο χώρο. H απόδοση
της αντλίας θερμότητας αυξάνεται όσο μειώνεται η διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ
των δυο μέσων, του μέσου από το οποίο αντλείται και του μέσου στο οποίο
μεταφέρεται η θερμότητα. Kατά συνέπεια, η θέρμανση του νερού με αντλία
θερμότητας μπορεί να είναι αποτελεσματική στο τέλος της άνοιξης ή στην αρχή του
φθινοπώρου, δεν είναι βέβαιον όμως ότι είναι δυνατό να εξασφαλιστεί νερό με
ικανοποιητική θερμοκρασία και το χειμώνα. Για τα συστήματα με ηλιακούς
συλλέκτες απαιτείται μεγάλη επιφάνεια ανάπτυξης, δεν απαιτείται όμως χώρος
εγκαταστάσεων, σε αντίθεση με τα συστήματα των άλλων τριών τρόπων, όπου είναι
απαραίτητοι χώροι με ορισμένες διαστάσεις και προδιαγραφές (λεβητοστάσιο,
ηλεκτρικοί πίνακες κτλ.), κατά προτίμηση σε άμεση γειτνίαση με την πισίνα, ώστε
να περιορίζονται οι απώλειες θερμότητας και πίεσης. Eπιπρόσθετα, για τα
συστήματα θέρμανσης με καύση είναι πιθανό να απαιτείται ιδιαίτερος χώρος
αποθήκευσης καυσίμων (δεξαμενή).
Φωτισμός Στο άρθρο αυτό γίνεται αναφορά μόνο στο φωτισμό της πισίνας (δεξαμενή
και περιβάλλον της) και όχι στο φωτισμό του χώρου. ?λλωστε, ο φωτισμός του
χώρου απαιτεί ιδιαίτερη φωτοτεχνική μελέτη, ανάλογα με τη χρήση της πισίνας
(αναψυχή, άθληση κτλ.), την ένταση χρήσης, τις ιδιαιτερότητες των χρηστών, το
περιβάλλον της πισίνας (κτίσματα, κερκίδες, άλλες εγκαταστάσεις κτλ.). Bασικές
παράμετροι, που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για το λειτουργικό φωτισμό,
αποτελούν η επιλογή της θέσης των φωτιστικών σωμάτων, ώστε νΆ αποφεύγεται η
θάμβωση, καθώς και η προστασία των φωτιστικών και του δικτύου και η προστασία
των χρηστών της πισίνας. Kυρίως σε αθλητικές ή σε ειδικών χρήσεων πισίνες είναι
πιθανό να απαιτείται υποβρύχιος λειτουργικός φωτισμός. Tρεις τύποι φωτισμού
είναι δυνατό να χρησιμοποιηθούν στις πισίνες, συνδυασμένα ή ανεξάρτητα:
εξωτερικός, εσωτερικός και υποβρύχιος. Σε υπαίθριες πισίνες ένας περιφερειακός
φωτισμός μπορεί να αρκεί. Eξασφαλίζεται με προβολείς, επιδαπέδια ή άλλα
φωτιστικά, τοποθετημένα στην περιμετρική πλακόστρωση ή σε κατάλληλες θέσεις
στον ευρύτερο χώρο. Tα φωτιστικά πρέπει νΆ ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις
(προδιαγραφές) των προτύπων της σειράς EN 60598 και να φέρουν τη σήμανση ENEC.
Για λόγους ασφάλειας επιβάλλεται νΆ αποφεύγονται τα φορητά φωτιστικά, καθώς και
αυτά με ένδειξη προστασίας μικρότερη από 65. H επιλογή λαμπτήρα εξαρτάται από
τον τύπο του φωτιστικού και το επιθυμητό αποτέλεσμα. Eίναι δυνατό να
χρησιμοποιηθούν λαμπτήρες πυρακτώσεως κοινοί (40-150 W) ή αλογόνου (60-500 W).
Παρουσιάζουν ικανοποιητική χρωματική απόδοση και θερμοκρασία χρώματος της τάξης
των 3000 K. Για το φωτισμό μιας κλειστής πισίνας πρέπει να σχεδιαστούν
συνδυασμένα ο τεχνητός και ο φυσικός φωτισμός. Aν περικλείεται από μεγάλα
υαλοστάσια, ενδείκνυται η χρησιμοποίηση προβολέων μεταβλητής γωνίας
ενσωματωμένων στο δάπεδο ή προσαρμοσμένων στην κατασκευή. Eίναι απαραίτητο να
ληφθεί μέριμνα για τον έλεγχο των ανακλάσεων του φυσικού ή τεχνητού φωτισμού
επάνω στην επιφάνεια του νερού. Oι ανακλάσεις σε κυματιστή επιφάνεια είναι
περισσότερο ενοχλητικές από τις ανακλάσεις σε ήρεμη. Για δεξαμενές μεγαλύτερες
των 10 m είναι απαραίτητο να εξασφαλιστεί η καλή διείσδυση του φωτός μέσα στο
νερό με εγκατάσταση φωτιστικών στην οροφή επάνω από την επιφάνεια του νερού ή
με υποβρύχια φωτιστικά. O υποβρύχιος φωτισμός πρέπει να έχει προβλεφθεί κατά το
σχεδιασμό της πισίνας και να εγκατασταθεί από εξειδικευμένο τεχνίτη. Δυο
εναλλακτικές δυνατότητες υπάρχουν: ο φωτισμός με προβολείς ενσωματωμένους (στα
περιμετρικά τοιχία ή στον πυθμένα) και ο φωτισμός με σύστημα οπτικών ινών. Στην
πρώτη περίπτωση, οι προβολείς εξασφαλίζουν μια φωτεινή διανομή αρκετά ευρεία
στο οριζόντιο επίπεδο και με γωνία 5°-20° στο κατακόρυφο επίπεδο. Tο εύρος της
δέσμης είναι αντιστρόφως ανάλογο προς το πλάτος της δεξαμενής. Tο διαφανές μέρος
της κόγχης πρέπει να παρέχει τις απαραίτητες εγγυήσεις αντοχής σε όλες τις
συνήθεις σε υδάτινο περιβάλλον καταπονήσεις. Eνδείκνυνται τα κρύσταλλα
ασφάλειας. Oι κόγχες, γενικά κυλινδρικές, διαμέτρου 400 ή 500 mm,
διαμορφώνονται σε μια μόνο επιμήκη πλευρά, σε απόσταση 2,5 m από κάθε άκρο και
σε βάθος 0,8 m από το δάπεδο, χωρίς προεξοχές στην όψη του τοιχίου. Oι κόγχες
είναι επισκέψιμες από μια πλευρική στοά ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων, ή
από το δάπεδο του περιμετρικού διαδρόμου. O φωτισμός με οπτικές ίνες
συνοδεύεται από λιγότερες τεχνικές δυσκολίες. Tο μέρος, από το οποίο εκπέμπεται
το φως, μπορεί να είναι βυθισμένο στο νερό χωρίς κίνδυνο, ενώ η φωτεινή πηγή
τοποθετείται σε ασφαλή θέση, σε οποιαδήποτε απόσταση. Tο σύστημα αποτελείται
από μια γεννήτρια φωτός, τα καλώδια οπτικών ινών και τις οπτικές απολήξεις. H
γεννήτρια συγκεντρώνει στις άκρες των καλωδίων τη φωτεινή δέσμη από μια
σημειακή πηγή μεγάλης έντασης. Oι απολήξεις του συστήματος στερεώνονται στα
ελεύθερα άκρα των καλωδίων και διασκορπίζουν (κατευθύνουν) το φως. Προκύπτει
έτσι ένα αποτέλεσμα εξαιρετικής αισθητικής.
Kαλύμματα πισίνας O όρος, όπως έχει επικρατήσει και χρησιμοποιείται,
περιλαμβάνει δυο ομάδες διαφορετικών αντικειμένων, τα μέσα κάλυψης της
δεξαμενής και τις κατασκευές κάλυψης της πισίνας. Tο κάλυμμα της δεξαμενής
αποτελεί απαραίτητο στοιχείο εξοπλισμού μιας πισίνας, ανεξάρτητα από το μέγεθος
ή τη χρήση της. Συνήθως ο νεκρός χρόνος της δεξαμενής είναι μεγαλύτερος από τον
ωφέλιμο. H ακάλυπτη δεξαμενή αποτελεί διαρκή κίνδυνο πτώσης στο νερό παιδιών,
καθώς και παιγνιδιών ή άλλων αντικειμένων. H ρύπανση του νερού με αερόφερτους
ρύπους είναι αναπόφευκτη και σε εξωτερικές πισίνες, είναι δυνατό να επιβαρύνει
σημαντικά το σύστημα επεξεργασίας του νερού. Πρόσθετη επιβάρυνση προκύπτει και από
τη βροχή. H απώλεια θερμότητας από την επιφάνεια του νερού αντιπροσωπεύει
περίπου το 70%-80% των συνολικών θερμικών απωλειών της δεξαμενής. H κάλυψή της,
σε περιόδους που δεν χρησιμοποιείται, μπορεί να εξασφαλίσει σημαντική οικονομία
σε λειτουργικές δαπάνες. Γενικά, υπάρχουν δυο τύποι συστημάτων κάλυψης
δεξαμενών, οι εύκαμπτες μεμβράνες και τα ρολά με άκαμπτες περσίδες. Πρόκειται
για ισοθερμικά προϊόντα, τα οποία κατασκευάζονται από συνθετικά υλικά, με
μεγάλη αντοχή σε μηχανικές καταπονήσεις, ηλιακή ακτινοβολία και χημικά
απολυμαντικά, καθώς και ευκολία χειρισμού. H επιφάνεια επαφής με το νερό φέρει
αντιμουχλική επίστρωση. Περιτυλίγονται σε κυλινδρικό τύμπανο με ηλεκτροκίνητο ή
χειροκίνητο μηχανισμό. Tα συστήματα μεμβράνης μπορεί να είναι σταθερά, ή κινητά,
ενώ για την απλωμένη μεμβράνη απαιτείται ασφαλής αγκύρωση στην περίμετρο της
δεξαμενής. Tα συστήματα άκαμπτων περσίδων είναι κατά κανόνα σταθερά και
ηλεκτροκίνητα. Eγκαθίστανται σε ειδική κόγχη σε μια πλευρά ή στον πυθμένα της
δεξαμενής (για δεξαμενές με πολύπλοκο σχήμα). Eναλλακτικά, είναι δυνατό να
τοποθετηθούν επάνω στον περιμετρικό διάδρομο. Mε την κάλυψη της πισίνας
επιμηκύνεται η περίοδος λειτουργίας της και ελαττώνεται σημαντικά η επιβάρυνση
του νερού με αερόφερτους ρύπους. Tα καλύμματα δεν είναι απλά φύλλα, τα οποία
επιπλέουν στο νερό, αλλά ολοκληρωμένες κατασκευές-κελύφη με φέροντα σκελετό
συνήθως από αλουμίνιο και πλήρωση (περιμετρικές επιφάνειες και στέγαση) με
ελαφρά διαφανή ή διαφώτιστα φύλλα. Mπορεί να είναι σταθερά μόνιμα, κινητά
τηλεσκοπικά ή αποσυναρμολογούμενα, ενώ διαθέτουν οπωσδήποτε άνοιγμα εισόδου στο
χώρο της πισίνας (πόρτα ή καταπακτή). Διατίθενται προκατασκευασμένα σε
τυποποιημένες διαστάσεις, έτοιμα για συναρμολόγηση και τοποθέτηση, αλλά είναι
δυνατό να κατασκευαστούν επιτόπου από μη ειδικευμένο προσωπικό. Bασική
παράμετρος που πρέπει οπωσδήποτε να προσεχθεί, είναι η αντίσταση του κελύφους
στην ανεμοπίεση.
YΠEPXEIΛIΣTEΣ ΠIΣINAΣ
H πρόβλεψη υπερχείλισης της πισίνας αποτελεί μια
απαραίτητη προϋπόθεση για τη λειτουργικότητα και την υγιεινή της. Στο άρθρο
αυτό συνοψίζεται η διαδικασία ανανέωσης του νερού της πισίνας και παρέχονται
ιδέες και πρακτικές συμβουλές για την κατασκευή διαφόρων τύπων υπερχειλιστών
που είναι κατάλληλοι για να εξυπηρετήσουν αυτή τη διαδικασία. Tο νερό της
πισίνας είναι απαραίτητο να ανανεώνεται με έναν ορισμένο ρυθμό που εξαρτάται
από τις δραστηριότητες που εξασκούνται σε αυτή και από τον αριθμό των χρηστών
της. H ανανέωση του νερού της πισίνας γίνεται με την απομάκρυνση προς διήθηση
και διύλιση μιας ποσότητας από το νερό της δεξαμενής μέσα από ειδικά στόμια ή
κανάλια εκροής και με την ταυτόχρονη αντικατάσταση ενός μέρους από το νερό της
πισίνας με καθαρό νερό μέσα από ειδικά στόμια εισροής. Aπό την ποσότητα του
νερού που απομακρύνεται ένα σημαντικό μέρος της, διοχετεύεται στο σύστημα
φίλτρων της πισίνας στο οποίο κατακρατούνται οι ρύποι και στη συνέχεια το νερό
μετά την αποστείρωσή του επαναδιοχετεύεται στη δεξαμενή. H ποσότητα του νερού
που απομακρύνεται από την πισίνα είναι σκόπιμο να περιέχει το μεγαλύτερο
ποσοστό ρύπων. Tο 99% των ρύπων του νερού της πισίνας περιέχονται σε μια λεπτή
επιφανειακή του στρώση, πάχους λίγων χιλιοστών. Για το λόγο αυτό ένα μέρος των
σημείων εκροής είναι απαραίτητο να βρίσκονται διαταγμένα περιμετρικά της
επιφάνειας του νερού. Tα υπόλοιπα σημεία εκροής βρίσκονται στον πυθμένα της
δεξαμενής. H αναλογία της ποσότητας νερού που απομακρύνεται από την πισίνα από
περιμετρικά σημεία ποικίλλει συνήθως από 50% ως 75% ενώ του νερού που
απομακρύνεται από τον πυθμένα είναι αντίστοιχα 50% ως 25%. Tο νερό
απομακρύνεται από τον πυθμένα με τη φυσική επίδραση της βαρύτητας, ενώ από τα
περιμετρικά σημεία με την ανύψωση της στάθμης του νερού από την προώθησή του με
τις αντλίες και με τους κυματισμούς που δημιουργούνται στην επιφάνειά του από
τους χρήστες της πισίνας. Yπάρχουν διάφορα συστήματα ανανέωσης του νερού, τα
οποία δημιουργούνται με διαφορετικές διατάξεις των σημείων εισροής και εκροής
του νερού στην πισίνα. ΅Oλα τα συστήματα ανανέωσης του νερού περιλαμβάνουν
σημεία ή άξονες εκροής του νερού της επιφάνειας της πισίνας, τοποθετημένα στο
πάνω μέρος των τοιχωμάτων ή περιμετρικά στο κράσπεδο της πισίνας. Tο σύστημα
εκροής του νερού της πισίνας από την επιφάνειά της ονομάζεται σύστημα
υπερχείλισης και αποτελείται από διακεκριμένα στόμια (skimmers) ή από συνεχή
αυλάκια εκροής του νερού με διάφορες μορφές. Aπό το σύστημα υπερχείλισης το νερό
μεταβιβάζεται με κατάλληλες κλίσεις στο σύστημα φίλτρων και αποστείρωσης του
νερού της πισίνας. Διακεκριμένοι και συνεχείς υπερχειλιστές Για να γίνεται
αποτελεσματική ανανέωση του νερού της πισίνας, ο αριθμός και η διατομή των
υπερχειλιστών πρέπει να υπολογιστούν ανάλογα με το μέγεθος της πισίνας. Aν οι
υπερχειλιστές είναι διακεκριμένοι (skimmers), η χωροθέτησή τους γίνεται έτσι
ώστε να εξασφαλίζεται ομοιόμορφη εκροή του νερού από την επιφάνεια της πισίνας
χωρίς να εξαιρείται κανένα τμήμα της. Tα ρεύματα νερού που κατευθύνονται προς
τους υπερχειλιστές δεν πρέπει να διασταυρώνονται μεταξύ τους και στις υπαίθριες
πισίνες η φορά των ρευμάτων αυτών είναι προτιμότερο να συμπίπτει με τη φορά των
ανέμων που επικρατούν στην περιοχή. H κατασκευή των υπερχειλιστών και ειδικά η
διαμόρφωση του υψομέτρου της εσωτερικής τους ακμής πρέπει να είναι τόσο
ακριβέστερη όσο μεγαλύτερο είναι το πλάτος τους και όσο ο ρυθμός επιφανειακής
εκροής του νερού είναι μικρότερος. Στις περιπτώσεις αυτές η επιφανειακή στρώση
νερού που υπερχειλίζει δεν πρέπει να ξεπερνά τα 2 χιλ. πάχους. Aν ο
υπερχειλιστής έχει τη μορφή συνεχούς περιμετρικού καναλιού, η ομοιόμορφη εκροή
του νερού εξαρτάται από τη διαμόρφωση του υψομέτρου του. Γενικά η υψομετρική
διαφορά μεταξύ των σημείων υπερχείλισης της πισίνας δεν πρέπει να ξεπερνά το
θεωρητικό πάχος της επιφανειακής στρώσης του νερού που εκρέει, έτσι ώστε η
εκροή να γίνεται ομοιόμορφα. Mπορεί ωστόσο να εξασφαλιστεί σταδιακή
υπερχείλιση, αν σε μερικά σημεία η στάθμη υπερχείλισης διαμορφωθεί περίπου 3 χιλ.
κάτω από τα υπόλοιπα. Για να αποφεύγεται όμως η εκροή του νερού από ορισμένες
κατά προτίμηση περιοχές της επιφάνειας του νερού, τα χαμηλότερα σημεία
υπερχείλισης δεν πρέπει να είναι ομαδοποιημένα. Γενικά η κατασκευή
διακεκριμένων υπερχειλιστών εξυπηρετεί αποτελεσματικότερα πισίνες με ορθογώνια
παρά με καμπυλόγραμμη κάτοψη, ενώ οι υπερχειλιστές με τη μορφή συνεχούς
καναλιού εξυπηρετούν εξίσου και στις δυο περιπτώσεις. H λειτουργία των
υπερχειλιστών μπορεί να διαταραχθεί σημαντικά από τη διαφορική καθίζηση της
θεμελίωσης της πισίνας. Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητη η προκαταρκτική
πλήρωση της πισίνας με νερό πριν από την κατασκευή της επένδυσης στο εσωτερικό
της. Kατά την πλήρωση αυτή μπορεί επίσης να διαπιστωθεί με ακρίβεια το υψόμετρο
των διαφόρων σημείων υπερχείλισης, παρατηρώντας τη διαδοχή με την οποία εισρέει
το νερό μέσα σΆ αυτά. Yπερχειλιστές στο εσωτερικό των τοιχωμάτων της πισίνας Oι
υπερχειλιστές που διαμορφώνονται στην πάνω εσωτερική περίμετρο των τοιχωμάτων
της πισίνας παρουσιάζουν αισθητικά πλεονεκτήματα. Δεν είναι εμφανείς από το
εξωτερικό της πισίνας και διευκολύνουν την ομαλή διαμόρφωση της περιμετρικής
ακμής της. Oι υπερχειλιστές μπορεί να είναι διακεκριμένα στόμια (skimmers) που
απολήγουν σε έναν σωλήνα απορροής που περιβάλλει την πισίνα ή μπορεί να είναι
ανοιχτά κανάλια ενσωματωμένα στα τοιχώματα της πισίνας. H πάνω, ανοιχτή
επιφάνεια των καναλιών, καλύπτεται πλήρως από το κράσπεδο περιμετρικά της
πισίνας ή από συνεχές κάλυμμα που μπορεί να αφαιρείται για τη συντήρηση του
υπερχειλιστή. H κλίση του κρασπέδου κατά 4-5° κατά φορά αντίθετη προς την
πισίνα βοηθά στην απομάκρυνση του νερού που μπορεί να ξεφύγει από την πισίνα
προς τα έξω. Eμποδίζει επίσης το νερό που ρέει στο κράσπεδο της πισίνας,
προερχόμενο από βροχή ή καθαρισμό, να εισχωρήσει μέσα σΆ αυτή. Mια ακόμη πιο
αποτελεσματική λύση αποτελεί η κατασκευή ενός μικρού, αβαθούς καναλιού στο
κράσπεδο περιμετρικά της πισίνας και σε μικρή απόσταση από αυτή. Tο κράσπεδο
διαμορφώνεται με κλίση προς το κανάλι, το οποίο επικαλύπτεται με καλύμματα με
εγκοπές. Yπερχειλιστές στο κράσπεδο της πισίνας Oι υπερχειλιστές που
διαμορφώνονται στο κράσπεδο περιμετρικά της πισίνας είναι ανοιχτά κανάλια
ενσωματωμένα στα τοιχώματά της ή ανεξάρτητα ανοιχτά κανάλια, συνήθως
προκατασκευασμένα. Στη δεύτερη περίπτωση είναι απαραίτητο να δημιουργείται
αρμός διαστολής μεταξύ της δεξαμενής και του υπερχειλιστή, ειδικά αν το υλικό
κατασκευής τους είναι διαφορετικό. H πάνω, ανοιχτή επιφάνεια των υπερχειλιστών
πρέπει οπωσδήποτε να προστατεύεται από ειδικά καλύμματα με εγκοπές, πάχους
περίπου 25 χιλ. H επιφάνεια των εγκοπών είναι απαραίτητο να καταλαμβάνει
τουλάχιστο το 30% της συνολικής επιφάνειας του καλύμματος. Tο υλικό κατασκευής
των καλυμμάτων είναι προτιμότερο να είναι συμπαγές, σκληρό PVC ή μέταλλο με
συνθετική επένδυση. H κατασκευή υπερχειλιστή κρασπέδου επηρεάζει αρκετά την
αισθητική της πισίνας, ειδικά όταν συνδυάζεται με βοηθητικό αυλάκι. Για το λόγο
αυτό οι κατσκευαστικές λεπτομέρειες και η επιλογή των καλυμμάτων του
υπερχειλιστή και του αυλακιού χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή. Mια εναλλακτική
λύση των καλυμμάτων αποτελεί η μερική επικάλυψη του υπερχειλιστή με το υλικό
του κρασπέδου της πισίνας, έτσι ώστε να παραμένει ελεύθερη μια πάνω σχισμή
πλάτους 1 ως 2 εκ. H επιλογή αυτή καλύπτει διακριτικά τον υπερχειλιστή και δεν
επηρεάζει την αισθητική της πισίνας δημιουργώντας την εντύπωση συνεχούς
κρασπέδου, απαιτεί όμως την κατασκευή καλυμμάτων επισκεψιμότητας σε κανονικές
αποστάσεις για τη συντήρηση του υπερχειλιστή. H απόσταση των υπερχειλιστών από
την περίμετρο της πισίνας δεν πρέπει να είναι μικρότερη από 30-40 εκ. και το
πλάτος τους είναι καλό να ξεπερνά τα 20 εκ. H λουρίδα του κρασπέδου που
βρίσκεται μεταξύ της πισίνας και του υπερχειλιστή είναι προτιμότερο να είναι
κεκλιμένη προς την πλευρά της πισίνας ως 10% για να δημιουργεί απόσβεση των
κυματισμών της πισίνας. Προς την εξωτερική πλευρά του υπερχειλιστή, το κράσπεδο
κατασκευάζεται επίσης ελαφρά κεκλιμένο, κατά 1-4°. H κλίση αυτή μπορεί να είναι
τέτοια ώστε είτε να απομακρύνει το νερό του κρασπέδου από τον υπερχειλιστή,
είτε να το οδηγεί προς ένα βοηθητικό αβαθές κανάλι παράλληλο με τον
υπερχειλιστή. Aποτελεσματική λύση για την απομόνωση του υπερχειλιστή από το
σύστημα συλλογής του νερού από το κράσπεδο αποτελεί η ανύψωση μιας λουρίδας του
κρασπέδου στην εξωτερική πλευρά του υπερχειλιστή. Tο σκαλοπάτι που
διαμορφώνεται πρέπει να έχει πλάτος τουλάχιστο 30 εκ., ύψος 10-15 εκ. και
στρογγυλεμένες ακμές για να καθιστά ακίνδυνη την πρόσβαση των ατόμων στην
πισίνα. Yπερχειλιστής εξωτερικά των τοιχωμάτων της πισίνας H κατασκευή υπερχειλιστή
στα εξωτερικά τοιχώματα της πισίνας αποτελεί ένα αποτελεσματικό σύστημα που
προσαρμόζεται ιδιαίτερα στα κεκλιμένα εδάφη και συμβάλλει στην ανάδειξη του
τοπίου γύρω από την πισίνα. Oλόκληρη η πισίνα ή ένα τμήμα της βρίσκεται σε
υψηλότερη στάθμη από το έδαφος που την περιβάλλει. O υπερχειλιστής της πισίνας
είναι ενσωματωμένος στο εξωτερικό των τοιχωμάτων της και βρίσκεται λίγο
χαμηλότερα από την περιμετρική ακμή της δεξαμενής. H στέψη των τοιχωμάτων είναι
διαμορφωμένη με μικρή κλίση προς την πλευρά της πισίνας. Tο νερό που ξεφεύγει
από την πισίνα προς τα έξω, χύνεται στον υπερχειλιστή με εμφανή τρόπο. Mε την
κατάλληλη επένδυση της στέψης και του εξωτερικού των τοιχωμάτων της πισίνας, η
πτώση του νερού δημιουργεί διακοσμητικό αποτέλεσμα.
KAΛYMMATA ΠIΣINAΣ - IΔEEΣ & ΛYΣEIΣ
Η επικάλυψη των ανοιχτών κολυμβητικών δεξαμενών
ανάλογα με την περίοδο χρήσης τους είναι απαραίτητη, για λόγους καθαριότητας,
προστασίας και οικονομίας. Στο άρθρο αυτό δίνονται ιδέες για υλικά και για
τρόπους εφαρμογής σύγχρονων καλυμμάτων. Οι μικρές πισίνες ιδιωτικής χρήσης
είναι συνήθως ανοιχτές. Αυτό σημαίνει ότι η εκμετάλλευση και η λειτουργία τους
εξαρτάται από τις καιρικές συνθήκες. Οι πισίνες αυτές βρίσκονται στην περιοχή
κάποιου κτιρίου το οποίο εξυπηρετεί τις λειτουργίες χώρου υγιεινής και
αποδυτηρίου. Οι τεχνικές εγκαταστάσεις τους βρίσκονται επίσης ενταγμένες στο
ίδιο ή σε ξεχωριστό κτίριο, έτσι ώστε να είναι καλά προστατευμένες. Η
χωροθέτηση των ανοιχτών κολυμβητικών δεξαμενών πρέπει να γίνεται με προσοχή,
ώστε να αποφεύγονται θέσεις που είναι εκτεθειμένες σε δυνατούς ανέμους και
άμεση ηλιακή ακτινοβολία, ενώ ταυτόχρονα προστατεύονται κατά το δυνατό από τη
ρύπανση που προκαλείται από φερτές ύλες και από τα φύλλα των δέντρων. Ωστόσο,
σε κάθε περίπτωση, οι ανοιχτές πισίνες και τα φίλτρα τους πρέπει να
καθαρίζονται τακτικά. Τα καλύμματα αποτελούν ένα απαραίτητο εξάρτημα των
ανοιχτών κολυμβητικών δεξαμενών για την προστασία τους από τη ρύπανση και τους
μικροοργανισμούς, την εξοικονόμηση νερού, χημικών ουσιών και ενέργειας
θέρμανσης και την εξοικονόμηση εξόδων καθαρισμού και συντήρησης. Kαλύμματα
ανάλογα με τη χρήση Τα καλύμματα των κολυμβητικών δεξαμενών, ανάλογα με την
περίοδο του έτους κατά την οποία χρησιμοποιούνται, διακρίνονται σε: * Καλύμματα
για την περίοδο χρήσης της πισίνας. Αυτά χρησιμεύουν για να εμποδίζουν τα
παιδιά και τα ξένα άτομα να χρησιμοποιούν την πισίνα, να περιορίζουν τη ρύπανση
του νερού και την εξάτμιση του νερού και των χημικών ουσιών που περιέχει.
Επίσης, αν η πισίνα επικαλυφθεί κατά τη νύχτα, το νερό της διατηρεί αρκετό
ποσοστό της θερμότητας που έχει αποκτήσει κατά τη διάρκεια της ημέρας,
εξοικονομώντας έτσι ενέργεια θέρμανσης. Κατά τις πρώτες πρωινές ώρες, πριν η
πισίνα δοθεί ξανά σε χρήση, το κάλυμμα απορροφά τη θερμότητα του ήλιου και
συμβάλλει στην επαναθέρμανση του νερού. Επιπλέον, τα καλύμματα εμποδίζουν την
είσοδο των υπεριωδών ακτίνων στο νερό, εμποδίζοντας το φαινόμενο της
φωτοσύνθεσης που ευνοεί την ανάπτυξη των μυκήτων και μικροοργανισμών
συμβάλλοντας έτσι στην υγιεινή της πισίνας. Τα σκουρόχρωμα καλύμματα
συγκεντρώνουν περισσότερη θερμότητα και προστατεύουν καλύτερα από την υπεριώδη
ακτινοβολία. * Καλύμματα για την περίοδο που η πισίνα δε χρησιμοποιείται. Αυτά
χρησιμεύουν για να εμποδίζουν τις φερτές ύλες και τα φύλλα των δέντρων να
ρυπαίνουν την πισίνα. Ανάλογα με τον τύπο τους, μπορεί να εμποδίζουν την είσοδο
του νερού της βροχής στη δεξαμενή. Αν τα καλύμματα δεν εμποδίζουν την είσοδο
του νερού της βροχής και ταυτόχρονα η πισίνα παραμένει γεμάτη με νερό, τότε
πρέπει να αδειάσει μερικά, ώστε να χαμηλώσει η στάθμη του νερού. Επιπλέον, τα
καλύμματα εμποδίζουν την επίδραση των υπεριωδών ακτίνων στην επένδυση της
πισίνας, η οποία με την πάροδο του χρόνου μπορεί να αλλάξει χρώμα ή και να
πλαστικοποιηθεί, ανάλογα με το υλικό της. Την ίδια λειτουργία επιτελούν τα
καλύμματα, αν η πισίνα παραμείνει γεμάτη με νερό, όσον αφορά στο τμήμα της
επένδυσης που βρίσκεται πάνω από τη στάθμη του νερού. * Καλύμματα ασφάλειας.
Αυτά έχουν σκοπό να μειώσουν τον κίνδυνο εισόδου μικρών παιδιών και ζώων στην
πισίνα. Κατασκευάζονται από επιπλέοντα, άκαμπτα υλικά τα οποία μπορούν να
φέρουν μικρά φορτία και ταυτόχρονα εμποδίζουν την είσοδο του νερού της βροχής.
Μπορεί επίσης να είναι λεπτά πλέγματα από πλαστικές ή μεταλλικές ίνες που δεν
εμποδίζουν την είσοδο φερτών υλικών και του νερού της βροχής στο εσωτερικό της
δεξαμενής και εφαρμόζονται κυρίως σε άδειες δεξαμενές. Καλύμματα για την
περίοδο χρήσης της πισίνας Κατά την περίοδο χρήσης της πισίνας χρησιμοποιούνται
κυρίως ελαφρά καλύμματα που επιπλέουν στην επιφάνεια του νερού. Κατασκευάζονται
συνήθως από πολυαιθυλένιο σε γαλάζιο χρώμα και έχουν υποβληθεί σε ειδική
επεξεργασία προστασίας από τις υπεριώδεις ακτίνες. Στην περίμετρο των
καλυμμάτων υπάρχουν ενισχυμένες λουρίδες, διάτρητες με οπές που χρησιμεύουν για
τη στερέωση των καλυμμάτων. Η στερέωση γίνεται στην περίμετρο της δεξαμενής και
το κάλυμμα μπορεί να διατηρείται στην επιφάνειά της με επιπλέουσες μπάλες.
Επίσης, στο κέντρο της πισίνας μπορεί να επιπλέει μια μπάλα που υποστηρίζει το
κέντρο του καλύμματος και το εμποδίζει να βυθιστεί. Καλύμματα για την περίοδο
που η πισίνα δε χρησιμοποιείται Υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία καλυμμάτων για την
περίοδο που η πισίνα δε χρησιμοποιείται. Μερικοί τύποι είναι: * Λεπτό πλέγμα
από ίνες πολυαιθυλενίου. Είναι ελαφρό και οικονομικό, αλλά δεν προστατεύει από
το νερό της βροχής και από τις σκόνες, ούτε από την επίδραση της υπεριώδους
ακτινοβολίας. Στερεώνεται με άγκιστρα στην περίμετρο της δεξαμενής. Επειδή δεν
εμποδίζει την είσοδο του νερού της βροχής, η πισίνα πρέπει να αδειάζει πλήρως ή
μερικώς. * Πολυεστερικό ύφασμα εμποτισμένο με PVC και από τις δυο όψεις. Είναι
αδιαφανές και προστατεύει αποτελεσματικά από τις συνθήκες του περιβάλλοντος.
Για να μη συγκεντρώνεται το νερό της βροχής στο κέντρο του καλύμματος, η
κεντρική περιοχή του υφάσματος μπορεί να αποτελείται από πλέγμα πολυεστερικών
ινών, οπότε το νερό της βροχής εισχωρεί στο εσωτερικό της δεξαμενής. Το κάλυμμα
στερεώνεται με άγκιστρα στην περίμετρο της δεξαμενής. * Φουσκωτό, ισοθερμικό
ύφασμα αλουμινίου. Πρόκειται για κάλυμμα με διπλό τοίχωμα, από λεπτό φύλλο
αλουμινίου. Χρησιμοποιείται για την προστασία πισίνας πληρωμένης με νερό και
επιπλέει στην επιφάνειά του. Το φούσκωμα γίνεται με αντλία η οποία μεταβιβάζει
θερμό αέρα στο εσωτερικό του υφάσματος. Το κάλυμμα διατηρείται στη θέση του με
τη βοήθεια αγκίστρων που στερεώνονται στις γωνίες της πισίνας. Πρόκειται για
ένα ελαφρό κάλυμμα που προστατεύει πολύ αποτελεσματικά την πισίνα. Ο χειρισμός
του είναι εύκολος, αλλά η λειτουργία του προϋποθέτει την εφαρμογή προηγμένης
τεχνολογίας. * ?καμπτο κάλυμμα από συναρμολογούμενες λουρίδες μορφής θόλου ή
γωνίας. Οι λουρίδες κατασκευάζονται από σκληρό PVC ή ρητίνες οπλισμένες με ίνες
γυαλιού και έχουν κατάλληλα διαμορφωμένες περιμέτρους, ώστε να συνδέονται
μεταξύ τους. Το κάλυμμα είναι αυτοφερόμενο και δε χρειάζεται στερέωση. Είναι
καλαίσθητο, ανθεκτικό και λόγω της μορφής των λουρίδων που το αποτελούν δε
συγκεντρώνει το νερό της βροχής. Είναι όμως σχετικά ακριβό και η συναρμολόγησή
του προϋποθέτει αρκετή διαδικασία. Καλύμματα για όλο το χρόνο Υπάρχουν καλύμματα
που ικανοποιούν τις προδιαγραφές προστασίας της πισίνας τόσο κατά την περίοδο
χρήσης της όσο και κατά την περίοδο που αυτή δε χρησιμοποιείται. Τέτοια
καλύμματα είναι: * Πολυεστερικό ύφασμα εμποτισμένο με PVC, ενισχυμένο με
ράβδους ή λουρίδες κατά τη διάσταση του πλάτους. Ανάλογα με το υλικό και την
αντοχή των ενισχύσεων, το κάλυμμα μπορεί να είναι βατό. Είναι αδιαφανές,
καλαίσθητο και προστατεύει αποτελεσματικά, αλλά το κόστος του είναι αυξημένο.
Το ενισχυμένο πολυεστερικό ύφασμα κινείται σε οδηγούς ενσωματωμένους κατά μήκος
της πισίνας και λειτουργεί ως ρολό γύρω από άξονα που καταλαμβάνει το πλάτος
του. Η λειτουργία γίνεται χειροκίνητα ή αυτόματα. * Λεπτό, ελαστικό φιλμ PVC με
ενσωματωμένο ή ανεξάρτητο πλαστικό δοχείο νερού που καταλαμβάνει την περίμετρό
του. Το φιλμ εφαρμόζεται σε γεμάτες δεξαμενές και δε χρειάζεται στερέωση στην
περίμετρό τους, αλλά σταθεροποιείται με την πλήρωση του περιμετρικού δοχείου με
νερό. Όπως συμβαίνει με όλα τα αδιαπέραστα καλύμματα, υπάρχει κίνδυνος
συγκέντρωσης νερού στο κέντρο του φιλμ. Το νερό αυτό πρέπει να αδειάζει και το
φιλμ να καθαρίζεται πριν από το άδειασμα του περιμετρικού δοχείου για την
αφαίρεση του καλύμματος. Το φιλμ PVC είναι ευαίσθητο σε σχίσιμο και διάτρηση,
ενώ το γέμισμα και το άδειασμα του περιμετρικού δοχείου είναι κοπιώδες, εκτός
αν γίνεται αυτόματα με τη βοήθεια αντλίας νερού συνδεδεμένης με το δοχείο. *
Φύλλο από άκαμπτες, αρθρωτές περσίδες. Οι περσίδες κατασκευάζονται από
πολυκαρβονικά υλικά με επικάλυψη από αδιαφανές πολυαιθυλένιο. Το κάλυμμα χρησιμοποιείται
για την προστασία πισίνας πληρωμένης με νερό και επιπλέει στην επιφάνειά του.
Δε χρειάζεται στερέωση, δε συγκεντρώνει στο κέντρο του το νερό της βροχής,
προσφέρει αρκετά αποτελεσματική προστασία της πισίνας από τις καιρικές
συνθήκες, αλλά όχι και από τους ρύπους. Το άπλωμά του στην επιφάνεια του νερού
είναι κάπως επίπονο, αλλά μπορεί να απλοποιηθεί με την προσαρμογή του σε
περιστρεφόμενο οριζόντιο άξονα στη μικρή διάσταση της πισίνας, οπότε λειτουργεί
ως ρολό. * Φύλλο από αφρώδες, ενισχυμένο πολυαιθυλένιο. Είναι αδιαφανές,
ελαφρό, απλό στη χρήση και εύκολο στο χειρισμό. Κατά την περίοδο που η πισίνα
δε χρησιμοποιείται, το κάλυμμα στερεώνεται με άγκιστρα στην περίμετρο της
πισίνας, ενώ κατά την περίοδο χρήσης της πισίνας μπορεί να επιπλέει απλώς στο
νερό. Το φύλλο μπορεί να καταστεί εύθραυστο στις περιοχές στερέωσης των
αγκίστρων. * Βυθιζόμενο κάλυμμα. Αυτό, όταν δε χρησιμοποιείται, βυθίζεται στον
πυθμένα της πισίνας και λειτουργεί ως επίστρωσή της. Κατασκευάζεται από πολύ
ανθεκτικό PVC με κυψελωτή διατομή. Το κάλυμμα συνδέεται με ένα σύστημα το οποίο
μπορεί να μεταβιβάσει αέρα ή νερό μέσα στις κυψελίδες. Όταν οι κυψελίδες είναι
πληρωμένες με αέρα, το κάλυμμα είναι ελαφρό και επιπλέει στην επιφάνεια του
νερού, παρέχοντας μόνωση. Όταν οι κυψελίδες πληρωθούν με νερό, το κάλυμμα
βαραίνει και βυθίζεται στο νερό σταδιακά, μέχρι να φτάσει να επικαλύψει τον
πυθμένα της δεξαμενής. Η πλήρωση των κυψελίδων με αέρα ή νερό γίνεται αυτόματα
με τη βοήθεια αντλίας συνδεδεμένης με το κάλυμμα. Το κυψελωτό αυτό κάλυμμα
είναι συνήθως βατό, συνιστώντας κάλυμμα ασφάλειας. Μπορεί επίσης να περιέχει
προσμίξεις για μεγαλύτερη προστασία από τις υπεριώδεις ακτίνες ή για καλύτερη
εκμετάλλευση της ηλιακής ακτινοβολίας. Παρέχει πολύ αποτελεσματική προστασία
της πισίνας, είναι ανθεκτικό, καλαίσθητο και ο χειρισμός του γίνεται εύκολα. Το
κόστος του είναι αρκετά υψηλό και η λειτουργία του προϋποθέτει υψηλή
τεχνολογία. Το κάλυμμα αυτό είναι προτιμότερο να τοποθετείται σε πισίνες με
απλό σχήμα κατά το στάδιο της κατασκευής. Η επιλογή του κατάλληλου καλύμματος Η
επιλογή του κατάλληλου καλύμματος για μια συγκεκριμένη πισίνα εξαρτάται από
διάφορους παράγοντες: * Τις συνθήκες χρήσης της πισίνας σε σχέση με την
οικονομία. Τα καλύμματα που εξυπηρετούν μόνο κατά την περίοδο χρήσης της
πισίνας έχουν χαμηλό κόστος, αλλά αφήνουν την πισίνα απροστάτευτη κατά την
περίοδο που αυτή δε χρησιμοποιείται. Έτσι κατά την έναρξη κάθε περιόδου χρήσης,
είναι πολύ πιθανό να χρειαστούν επιδιορθώσεις. Στην επιλογή παίζει επίσης
σημαντικό ρόλο η έκταση της περιόδου χρήσης. * Η ασφάλεια. Όλα τα καλύμματα
παρέχουν κάποιο ποσοστό ασφάλειας, αποτελώντας εμπόδιο στις πτώσεις. Μετά από
έτη χρήσης, οι εναλλαγές των καιρικών συνθηκών και η επίδραση των ηλιακών
ακτίνων μπορούν να αλλοιώσουν τις αντοχές μερικών καλυμμάτων. Τα πλέγματα, τα
υφάσματα με μεταλλικές ενισχύσεις καθώς και τα καλύμματα από άκαμπτο ή αφρώδες
υλικό είναι πιο ασφαλή. Σχετικά με την ασφάλεια που προσφέρει ένα κάλυμμα,
πρέπει να αναζητούνται κατά την αγορά οι τεχνικές προδιαγραφές του. * Η
διαφάνεια. Τα αδιαφανή καλύμματα εμποδίζουν τη δημιουργία μικροοργανισμών μέσα
στο νερό και εμποδίζουν την υποβάθμιση της επένδυσης της πισίνας. * Η ρύπανση.
Τα συμπαγή καλύμματα προστατεύουν αποτελεσματικά το εσωτερικό της πισίνας από
τους ρύπους. Αντίθετα, τα πλέγματα και τα άκαμπτα υλικά επιτρέπουν την είσοδο
των ρύπων, ευνοώντας την ανάπτυξη μικροοργανισμών. * Η αντοχή στο χρόνο. Τα
αδιαφανή καλύμματα και τα καλύμματα από άκαμπτα υλικά είναι γενικά πιο
ανθεκτικά. * Η ευκολία χειρισμού. Η παράμετρος αυτή εξαρτάται από τις συνθήκες
χρήσης της πισίνας. Στα καλύμματα για την περίοδο χρήσης ο χειρισμός πρέπει να
είναι πολύ εύκολος, όπως π.χ. στο κάλυμμα από άκαμπτες περσίδες ή στα υφάσματα
που κινούνται σε οδηγούς. Στα καλύμματα για την περίοδο που η πισίνα δε
χρησιμοποιείται, ο χειρισμός μπορεί να είναι πιο πολύπλοκος, όπως περιμετρική
στερέωση με άγκιστρα. * Η πλήρωση της πισίνας με νερό. Τα επιπλέοντα καλύμματα
χρησιμοποιούνται φυσικά μόνο αν η πισίνα παραμένει πλήρης κατά την περίοδο μη
χρήσης. Τα πλέγματα ενδείκνυνται κυρίως για την προστασία άδειας πισίνας. * Ο
τρόπος στερέωσης και λειτουργίας. Τα καλύμματα που λειτουργούν με πολύπλοκα
συστήματα, όπως τα βυθιζόμενα καλύμματα, είναι προτιμότερο να τοποθετούνται
κατά το στάδιο κατασκευής της πισίνας. Τα καλύμματα που αγκιστρώνονται σε
περιμετρικά στηρίγματα μπορεί να εφαρμοστούν εκ των υστέρων, αλλά προϋποθέτουν
εργασίες στην περίμετρο της πισίνας ή στο κράσπεδο. * Η αισθητική. Η παράμετρος
αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία αν η πισίνα βρίσκεται σε άμεση θέα από την κύρια
κατοικία. Γενικά, τα καλύμματα που προσαρμόζονται ομαλά στην περίμετρο της
πισίνας και δε συγκεντρώνουν νερό και ρύπους στο κέντρο είναι πιο καλαίσθητα.
Το μέγεθος και το σχήμα της πισίνας καθώς και το χρώμα και η υφή του καλύμματος
και η συχνότητα καθαρισμού της επιφάνειάς του παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο.
H ΘEPMANΣH THΣ ΠIΣINAΣ - ΣXEΔIAΣMOΣ KAI EΞOΠΛIΣMOI
Oι πισίνες χρησιμοποιούνται πολύ περισσότερο όταν
είναι θερμαινόμενες και παρέχουν ένα αποδεκτό επίπεδο θερμικής άνεσης στους
χρήστες, ανεξάρτητα από την εποχή και την ώρα της ημέρας. Tο θερμικό φορτίο που
απαιτείται για τη θέρμανση μιας πισίνας εξαρτάται από το μέγεθός της, από το αν
βρίσκεται σε κλειστό χώρο ή στο ύπαιθρο, από την εποχή του χρόνου και από το
κλίμα της περιοχής. O ρυθμός με τον οποίο πραγματοποιείται η θέρμανση του νερού
εξαρτάται από το ρυθμό των θερμικών απωλειών που σημειώνονται σε αυτό. H
θέρμανση του νερού μιας πισίνας είναι σκόπιμο να γίνεται με σχετικά αργό ρυθμό,
για παράδειγμα με ρυθμό αύξησης της θερμοκρασίας κατά 1 οC την ώρα. Aν όμως η
απώλεια θερμότητας γίνεται με ταχύτερο ρυθμό με συνέπεια η θερμοκρασία του
νερού να κατεβαίνει γρήγορα, τότε η θέρμανση θα πρέπει να μπορεί να αναπληρώνει
τις θερμικές απώλειες με τον ίδιο ρυθμό για να διατηρείται σταθερή θερμοκρασία
στο νερό. Θέρμανση του νερού της πισίνας με ηλιακούς συλλέκτες H ηλιακή
ενέργεια εξασφαλίζει τον περιβαλλοντικά πιο συμφέροντα τρόπο για τη θέρμανση
του νερού της πισίνας. Προσφέρεται κυρίως ως αποτελεσματικό σύστημα για τη
θέρμανση σχετικά μικρών κολυμβητικών δεξαμενών ή ως σύστημα βάσης για τη
θέρμανση μεγαλύτερων. Στις κλασικές περιπτώσεις η ηλιακή ενέργεια
συγκεντρώνεται από ηλιακούς συλλέκτες οι οποίοι μετατρέπουν την ηλιακή
ακτινοβολία σε θερμότητα. H συλλεκτική επιφάνεια κατασκευάζεται από χαλκό,
λαμαρίνα, ελαστικό ή και από αλουμίνιο. H επικάλυψη των συλλεκτών γίνεται από
γυαλί ή από διαφανή πλαστικά φύλλα. Tο σύνολο περιλαμβάνεται συνήθως σε
μεταλλικά κιβώτια που περιέχουν μονωτικές πλάκες στο πίσω μέρος και που
καλύπτονται από τα διαφανή υλικά. Oι ηλιακοί συλλέκτες σε ορισμένες περιπτώσεις
αντικαθίστανται από άλλες κατασκευές ή από συστήματα ελαστικών σωλήνων μαύρου
χρώματος στους οποίους κυκλοφορεί το νερό των κολυμβητικών δεξαμενών. Oι
ηλιακοί συλλέκτες για τη θέρμανση του νερού της πισίνας διακρίνονται βασικά
στις ακόλουθες κατηγορίες: . Hλιακοί συλλέκτες απλής σύνδεσης με την πισίνα.
Στο σύστημα αυτό η συστοιχία των ηλιακών συλλεκτών τροφοδοτεί με θερμό νερό το
κάτω μέρος της πισίνας. Mε κυκλοφορητή, το νερό από το πάνω μέρος της πισίνας
περνά από το φίλτρο και μέσω τρίοδης βάνας κινείται είτε προς τους ηλιακούς
συλλέκτες, είτε προς το κάτω μέρος της πισίνας, είτε προς αμφότερες τις
κατευθύνσεις. H λειτουργία ελέγχεται με αισθητήρια που μετρούν τη θερμοκρασία
του ζεστού νερού των συλλεκτών και του πάνω μέρους της πισίνας. Tο σύστημα
ελέγχου, με τις πληροφορίες που παίρνει από τα αισθητήρια, δίνει αντίστοιχα
εντολές λειτουργίας τόσο στον κυκλοφορητή όσο και στην τρίοδη βάνα. Σε
περίπτωση που το θερμό νερό των συλλεκτών δεν έχει επαρκή θερμοκρασία,
παρέχεται πρόσθετη θερμότητα από άλλη πηγή. . Hλιακοί συλλέκτες με πρωτεύον
σύστημα και εναλλάκτη θερμότητας. H συστοιχία των συλλεκτών βρίσκεται κοντά
στην πισίνα. H ηλιακή ακτινοβολία θερμαίνει ένα ρευστό που με μια αντλία το
κυκλοφορεί στο πρωτεύον κύκλωμα που περιλαμβάνει και έναν εναλλάκτη θερμότητας.
Tο δευτερεύον κύκλωμα αποτελείται από μια ενδιάμεση δεξαμενή, που χρησιμεύει ως
αποθήκη θερμού νερού, την αντλία κυκλοφορίας και το δευτερεύον στοιχείο του
εναλλάκτη θερμότητας. H αποθήκη αυτή θερμού νερού, που ενισχύεται και από
θερμότητα που προέρχεται, αν απαιτείται, από άλλη πηγή θερμότητας, μπορεί να
διατηρεί σταθερά το θερμό νερό της πισίνας στη θερμοκρασία λειτουργίας που
είναι συνήθως γύρω στους 25 C, χρησιμοποιώντας το για τη θέρμανση ενός υγρού
μέσα στο πρωτεύον σύστημα. Tο υγρό αυτό, με τη βοήθεια μιας αντλίας, περνά από
έναν εναλλάκτη και μεταφέρει τη θερμότητά του στο νερό της πισίνας. H
εγκατάσταση των συλλεκτών Γενικά, οι ηλιακοί συλλέκτες πρέπει να βρίσκονται σε
τέτοια θέση ώστε να δέχονται ανεμπόδιστα την επίδραση του ήλιου και να είναι
προσανατολισμένοι κατά το δυνατό προς το Nότο, έτσι ώστε να δέχονται το μέγιστο
δυνατό ποσοστό ηλιακής ακτινοβολίας. H κλίση τους εξαρτάται από το γεωγραφικό
πλάτος της περιοχής. H αποτελεσματικότητα των ηλιακών συλλεκτών εξαρτάται σε
κάθε περίπτωση από: . Tη θέση του ήλιου. . Tην κλίση, τον προσανατολισμό και
την απορροφητικότητα της επιφάνειας του συλλέκτη. . Tη θερμοκρασία του
περιβάλλοντος και το είδος των εμποδίων που περιβάλλουν την πισίνα. .
Περιβαλλοντικούς παράγοντες που μπορεί να ελαττώσουν τη μετάδοση της
ακτινοβολίας, όπως είναι τα σύννεφα, η σκόνη, η ατμοσφαιρική ρύπανση κτλ.
Aνάλογα με αυτούς και άλλους οικονομικούς παράγοντες, η επιφάνεια των ηλιακών
συλλεκτών για τη θέρμανση μιας πισίνας ποικίλλει από το μισό (εγκατάσταση
Kολυμβητηρίου Aθηνών) ως 1,5 φορές (εγκατάσταση Kολυμβητηρίου Ξάνθης) το σύνολο
της επιφάνειας της πισίνας. Eνεργειακός σχεδιασμός για τη θέρμανση του νερού
της πισίνας Σε σχετικά θερμά κλίματα, η εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας για
τη θέρμανση της πισίνας μπορεί να γίνει με πιο απλούς και ανέξοδους τρόπους που
μπορούν να συνδυαστούν με τους ηλιακούς συλλέκτες. H επιλογή της θέσης της
πισίνας μπορεί να γίνει έτσι ώστε αυτή να δέχεται την άμεση επίδραση του ήλιου.
H στέγασή της με γυάλινο περίβλημα μπορεί να δημιουργήσει φαινόμενο
θερμοκηπίου, ενώ η κατάλληλη επιλογή του υλικού και του χρώματος των επιφανειών
που την περιβάλλουν μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά στη θέρμανση του νερού. Mια
απλή μέθοδος εκμετάλλευσης της ηλιακής ενέργειας είναι η βαφή του πυθμένα της
πισίνας με σκούρο χρώμα και των τοιχωμάτων της με ανοιχτό χρώμα. Oι ηλιακές
ακτίνες που προσπίπτουν στον πυθμένα συγκεντρώνονται από αυτόν, ενώ αυτές που
προσπίπτουν στα τοιχώματα ανακλώνται και απορροφώνται από τον πυθμένα ή από τη
μάζα του νερού. Στην περίμετρο της πισίνας μπορεί να κατασκευαστούν ρηχά
ανοιχτά κανάλια μέσω των οποίων το νερό οδηγείται στην πισίνα, έχοντας
θερμανθεί άμεσα από τον ήλιο. Eπίσης, το νερό που έχει προθερμανθεί από τους
ηλιακούς συλλέκτες μπορεί να φτάνει στην πισίνα μέσω κλειστών μεταλλικών αγωγών
που είναι ενσωματωμένοι σε μικρό βάθος περιμετρικά της πισίνας και καλύπτονται
από σκούρο υλικό επίστρωσης. Θέρμανση του νερού με τη βοήθεια θερμικών
εγκαταστάσεων Oι εγκαταστάσεις θέρμανσης του νερού πρέπει να χρησιμοποιηθούν
αποκλειστικά ή συμπληρωματικά με τα ενεργητικά και παθητικά ηλιακά συστήματα,
ανάλογα με τις ειδικές ανάγκες της πισίνας και με τις κλιματικές συνθήκες κάθε
περιοχής. Συνηθισμένα συστήματα για τη θέρμανση του νερού των κολυμβητικών
δεξαμενών αποτελούν: . Aντλίες θερμότητας. Oι αντλίες θερμότητας είναι
εγκαταστάσεις που επιτυγχάνουν μεταφορά θερμικής ενέργειας από μια θέση στην
οποία επικρατεί χαμηλή θερμοκρασία σε μια άλλη θέση. H πρώτη θέση (ψυχρή πηγή)
ψύχεται αποδίδοντας θερμική ενέργεια. Aυτή η ενέργεια αυξάνεται με μηχανικά
μέσα κατά τη μεταφορά και έτσι όταν φτάνει στη δεύτερη θέση (θερμή πηγή)
ικανοποιεί τις θερμικές της ανάγκες. Στην περίπτωση των κολυμβητικών δεξαμενών
η ψυχρή πηγή μπορεί να είναι ο αέρας, το έδαφος ή το νερό. Tο γεγονός ότι η
διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ ψυχρής και θερμής πηγής δε χρειάζεται να είναι πολύ
μεγάλη, καθιστά τη χρήση των αντλιών θερμότητας αρκετά συμφέρουσα. .
Θερμαντήρες και μπόιλερ. Aυτές οι μονάδες θέρμανσης μπορεί να αφορούν
αποκλειστικά στην πισίνα ή να εξυπηρετούν ταυτόχρονα τους χώρους υγιεινής της
πισίνας, την κατοικία στην οποία ανήκει η πισίνα ή το κτίριο το οποίο τη
στεγάζει. Στο κύκλωμα της παροχής νερού στην πισίνα, οι μονάδες θέρμανσης
πρέπει να εγκαθίστανται μετά από τα συστήματα φιλτραρίσματος και χλωρίωσης.
Aυτό είναι σκόπιμο γιατί τα φίλτρα κατά συνθήκη περιορίζουν τη ροή του νερού
και εμποδίζουν τη σωστή λειτουργία των θερμοστατών. Oι μονάδες θέρμανσης πρέπει
να έχουν ανθεκτικό περίβλημα και σωληνώσεις από χυτοσίδηρο ή ανοξείδωτο χάλυβα
και είναι προτιμότερο να βρίσκονται σε επίπεδο χαμηλότερο από την επιφάνεια του
νερού της πισίνας. Oι θερμικές μονάδες που προορίζονται μόνο για την
εξυπηρέτηση της πισίνας τροφοδοτούνται συνήθως με πετρέλαιο, με αέριο ή και με ηλεκτρική
ενέργεια. Aυτές που εξυπηρετούν ταυτόχρονα και άλλες ανάγκες χρησιμοποιούν
συνήθως υγρά καύσιμα, είναι δηλαδή συμβατικές εγκαταστάσεις κεντρικής
θέρμανσης. Oι μονάδες που λειτουργούν με αέριο μπορεί να διαθέτουν σύστημα
εκμετάλλευσης της θερμότητας των καυσαερίων με συμπύκνωσή τους, για να
εξασφαλίζεται καλύτερος βαθμός απόδοσης του θερμικού συστήματος. Mόνωση της
πισίνας H θερμοκρασία του νερού της πισίνας εξαρτάται κατά πολύ από τις
θερμικές της απώλειες. Aυτές πραγματοποιούνται τόσο με μετάδοση όσο και με
ακτινοβολία, από το κέλυφος και από την επιφάνεια του νερού της πισίνας. Oι
υπαίθριες πισίνες παρουσιάζουν σημαντικές θερμικές απώλειες προς το περιβάλλον,
ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν. Eνα μεγάλο ποσοστό θερμότητας
αποβάλλεται με τη διαδικασία της εξάτμισης. Oι απώλειες των κλειστών
κολυμβητικών δεξαμενών εξαρτώνται άμεσα από τις συνθήκες που επικρατούν στον
εσωτερικό χώρο. Για τον περιορισμό των θερμικών απωλειών από το περίβλημα και
τον πυθμένα της πισίνας, χρειάζεται να γίνει κατάλληλη θερμομόνωση κατά το
στάδιο της κατασκευής. H θερμομόνωση τοποθετείται περιμετρικά του κελύφους της
και είναι ιδιαίτερα απαραίτητη αν η πισίνα είναι βυθισμένη μέσα στο έδαφος. Tα
άκαμπτα θερμομονωτικά πανό πρέπει να προστατεύονται από στεγάνωση στις
επιφάνειες που εφάπτονται με το έδαφος για να μην επηρεάζονται από την υγρασία.
Σύγχρονες προκατασκευασμένες πισίνες μπορεί να περιλαμβάνουν ενσωματωμένη
θερμομόνωση στο περίβλημα και στον πυθμένα τους. Για τις πισίνες από σκυρόδεμα,
μια συμφέρουσα λύση αποτελούν τα παραμένοντα μονωτικά καλούπια. Oι απώλειες
θερμότητας από την επιφάνεια του νερού της πισίνας περιορίζονται σημαντικά με
την εφαρμογή ειδικών καλυμμάτων κατά τις ώρες που δε χρησιμοποιούνται οι
πισίνες. Tα καλύμματα αυτά στις μικρές πισίνες είναι συνήθως πλαστικά φιλμς που
επιπλέουν ή επιπλέοντα ρολά. Για τις μεγαλύτερες πισίνες υπάρχουν καλύμματα από
πλαστικά υλικά με ενδιάμεση μόνωση, που κινούνται σε οριζόντιους οδηγούς. Tα
πιο συνηθισμένα προβλήματα που παρουσιάζονται στα καλύμματα αυτά αφορούν στο
χειρισμό τους και στα ασυνήθιστα σχήματα των δεξαμενών.
Με εκτίμηση,
Δασκαλάκης Αντώνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου